Voor Reinaerde de Heygraeff zijn vrijwilligers onmisbaar. Zij bieden de kers op de taart voor de bewoners.
Al 25 jaar zijn Gerda (76) en Dick Schimmel (81) vrijwilliger bij De Heygraeff. We spreken Gerda. Zij woont samen met haar man Dick in Woudenberg en heeft twee kinderen, vier kleinkinderen en één achterkleinkind.
“Dick en ik hebben al die jaren bewoners van de Heygraeff bezocht," vertelt Gerda. "Het leukste aan mijn vrijwilligerswerk vind ik dat je met een klein gebaar zoveel terugkrijgt. Daar gaat mijn hart echt sneller van kloppen. Het geeft zo'n goed gevoel dat je, ook al is het maar voor een paar uurtjes, de wereld een beetje beter kunt maken voor iemand anders."
Ook vandaag de dag zijn Gerda en Dick nog vaak te vinden op De Heygraeff. Ze springen bij tijdens allerlei activiteiten, zoals het zomerprogramma, feestjes, carnaval en de truckersdag. We willen gewoon leuke dingen blijven doen met de bewoners, maar we doen het wel wat rustiger aan. De zwaardere klussen laten we over aan de jongere vrijwilligers."
Bezoektante
23 jaar lang was Gerda de 'bezoektante' van bewoonster Dinie van de Lagemaat, die al sinds haar 7e bij de Heygraeff woonde. Elke andere week haalde ze Dinie op en gingen ze samen het dorp in, naar de bakker en bij Gerda thuis pannenkoeken eten. "Ik genoot er net zoveel van als zij. Dinie koos mij uit, we waren even groot - of klein - en zij trok altijd naar mij toe. Maar vorig jaar geleden is Dinie overleden. Een mooie herinnering is dat we verschillende keren samen met een andere bewoner en zijn zus Joke in een hotel hebben gelogeerd. We trokken er samen op uit. En daaruit is een mooie vriendschap ontstaan met Joke."
Kriebels
"De Heygraeff kwam op mijn pad toen ik in 1999 met mijn zus en gehandicapte neefje naar het zomerfeest ging," vertelt Gerda. "Ik was gelijk verkocht. De kinderen waren net het huis uit, ik had geen vaste baan en ik kreeg steeds meer zin om iets te doen. Dus ben ik begonnen als vrijwilliger bij de Heybende, waar Dinie ook bij zat. We haalden de bewoners op en maakten 45 minuten lang herrie en trommelden erop los. Een andere vrijwilligersklus was helpen op de betongieterij."
Knuffels en kaarsen
Op zondag was er niet zoveel te doen en kreeg niet iedereen bezoek. Veel mensen hadden een christelijke achtergrond en verlangden naar wat muziek. Dus hielden Dick, een paar andere vrijwilligers en ik elke maand een zanguurtje in het hoofdgebouw van de Heygraeff. We staken altijd een kaars aan, begonnen met een kort gebed, maar het was geen officiële dienst of gebonden aan een kerk. Ik gebruikte knuffels om dingen uit te leggen, en we zongen vrolijke liedjes. Ik deed de presentatie en mijn man zorgde voor de koffie achteraf. Maar toen ik na 13 jaar het na corona opnieuw moest opstarten en er geen opvolger was voor mij, hebben we het maar stopgezet.
Dick en Gerda hebben 8 jaar lang geholpen bij het eetcafé van De Heygraeff, waar bewoners maandelijks konden aanschuiven. “Samen met onze kleinzoon waren we actief in de bediening, terwijl onze andere kleinzoons de handen uit de mouwen stak in de spoelkeuken. Onze kinderen waren al van jongs af aan betrokken en zijn aangestoken door de Heygraeff-mentaliteit. Zelfs drie van onze kleinkinderen hebben hier hun maatschappelijke stage gelopen.
Van een thuis naar een huis
Na verloop van tijd is het vrijwilligerswerk een beetje veranderd. Met al die privacyregels mogen begeleiders minder info delen, dus weten we soms minder over de bewoners. En door veel wisselingen in personeel is het soms lastig om echt een band op te bouwen. Daardoor voelt het soms iets minder knus en vertrouwd, meer als een gewoon huis dan als een thuis. Maar het blijft hoe dan ook bijzonder om deel uit te maken van deze gemeenschap!