Hoe begon het voor jou bij De Heygraeff?
"Het lijkt echt als de dag van gisteren, maar we moeten terug naar het jaar 1980. Toen kreeg ik mijn allereerste job als vakantiehulp bij woning Nou-en op De Heygraeff. Die eerste dag staat nog vers in mijn geheugen gegrift. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe ik met grote ogen naar die grote gebouwen staarde, met hun reusachtige deuren en ramen. En raad eens waar ik uiteindelijk de hele dag doorbracht? Op een schommel, samen met een klein vrouwtje. Het was meteen duidelijk voor me: dit is waar ik thuishoor!"
"Die bewoonster van destijds woont hier nog steeds, en we hebben nog steeds een band. Het is echt bijzonder om te zien hoe de jonge bewoners van toen, nu bijna allemaal in de zeventig, nog steeds een rol spelen in mijn leven. Het is alsof de tijd heeft stilgestaan, maar tegelijkertijd zijn we allemaal gegroeid en veranderd. Maar één ding blijft hetzelfde: de speciale band die we hebben opgebouwd."
Wat heb je zoal gedaan?
Albert heeft echt van alles meegemaakt! "Van vakantiekracht en nachtdiensten draaien tot het coördineren van opleidingen, ik heb het allemaal gedaan." Na zijn nachtshifts heeft hij een Z-opleiding gevolgd en een vast contract gekregen bij woning Abeltje. Daarna heeft hij langs woning Calimero, Doordouwers en Rebellen tot aan Braniebak gewerkt.
In 1990, toen er kinderen naar De Heygraeff kwamen die dreigden tussen wal en schip te vallen, heeft Albert samen met het team van Braniebak een kinderdagcentrum opgestart. En rond het jaar 2000 was hij degene die de eerste steen legde bij het nieuwe gebouw De Wende (nu Boog 10), waar hij zelf ook aan heeft bijgedragen.
Even wat anders
Van 2003 tot 2012 werkte Albert niet op De Heygraeff. Hij heeft in die periode onder andere logeerhuizen opgezet en de thuiszorg en gezinswoonvormen uitgebreid. Maar uiteindelijk heeft hij de weg weer teruggevonden naar waar hij thuishoort. En daar is hij ontzettend blij mee!
Wat is er veranderd in 40 jaar?
"In de begindagen deden we gewoon ons best en leerden we vooral door te doen. Ik herinner me nog dat ik zelfs medicijnen uitdeelde die gewoon in een bakje stonden waar iedereen bij kon. Kun je je dat nu voorstellen? Gedragskundigen waren toen niet zo overal aanwezig als nu. Maar de grootste verandering? Dat is dat we zijn overgestapt van groepsbenadering naar individuele aanpak. Ik kan me nog herinneren dat er veertien mensen op een slaapzaal sliepen en er alleen een gordijn hing tussen de slaapzaal en de woonkamer. Dat zou je nu echt niet meer bedenken, toch? Nu hebben we echt oog voor de wensen van elke cliënt."
Wat heeft het werk je gebracht?
De liefde! Albert heeft hier zijn vrouw José ontmoet. En die romance begon gewoon tijdens de nachtdienst. Een jaar lang hebben ze samengewoond in een appartement boven één van de woningen op het terrein. En zij waren niet de enigen. "Er waren meer collega's die intern op De Heygraeff werkten en woonden. Je kunt je wel voorstellen dat het een dolle boel was met al die collega's die ook daar verbleven. We konden allemaal samen eten in het restaurant tegen een kleine vergoeding, en iedereen schoof graag aan. Het voelde echt als één grote familie."
Maar weet je wat het mooiste is aan Albert? Zijn liefde voor de cliënten. Hij voelt zich helemaal op zijn gemak bij hen en geniet elke dag van een glimlach of iets wat ze zeggen.
Hoewel zijn werkzame leven binnenkort eindigt, is er één ding zeker voor Albert: "Na mijn pensioen wil ik als vrijwilliger aan de slag bij Boog 4. Ik wil doorgaan met de leuke activiteiten, zoals het begeleiden van cliënten bij de bijbelclub en af en toe een zwemuitje. En als ze me nodig hebben, mogen ze me gewoon bellen!"