Rond de grote tafel wachten acht jongvolwassenen in hun rolstoel op wat er gaat gebeuren. Henk begint met voorlezen over de kip die met tien kuikentjes de boerderij verkent. Zowel Henk als zijn buurvrouw Evelien ondersteunen het spannende en educatieve verhaal met bijpassende dierengeluiden.
Veel Veenendalers kunnen ‘mijnheer Henk’ kennen. Voor zijn pensionering werkte Henk de Kleuver namelijk als leidinggevende bij SKF, de kogellagersfabriek. Daarnaast was hij onder andere bestuursvoorzitter bij Theater Lampegiet en de Patrimonium woningbouwvereniging.
Na zijn pensionering werd Henk, nu 80 jaar, vrijwilliger voor Reinaerde. Als lid van de Rotaryclub ontving hij een uitnodiging voor een bezoek aan Reinaerde Kinderdagcentrum De Vlindervallei, een centrum voor kinderen met meervoudige beperkingen. Vanaf dat moment leest ‘mijnheer Henk’ wekelijks voor aan de kinderen.
Tijdens de coronaperiode maakte Henk de overstap naar Reinaerde Dagcentrum De Ontmoeting in Veenendaal-West, waar zo’n vijftig volwassenen dagbesteding krijgen. De toehoorders lijken op het eerste oog niet echt te luisteren. De een humt, de ander schopt haar benen los, haar buurvrouw laat met kleine gilletjes van zich horen.
Henk leest onverstoorbaar door. En dat werkt, want na een minuut of vijf wordt het langzaam stiller en klinkt het getok, gekwaak en gemekker luid en duidelijk door de ruimte heen.
Henk vertelt later; “Ik ken het verhaal bijna uit mijn hoofd, want de begeleiding heeft mij gevraagd iedere week hetzelfde verhaal te vertellen. Ook al spreken al deze ‘kinderen’, behalve Evelien, niet, ze reageren wel. Ik zie aan hun gezichten dat ze mij herkennen en naar het verhaal luisteren.
Daarom sluit ik het voorlezen ook altijd af met een rondje langs de kinderen. Bij iedereen sta ik even stil, laat een plaatje uit het boek zien en vertel welk dier het is of welk geluid het maakt”.
Als Henk vertrekt, klinkt er geen applaus, en niemand zwaait hem gedag. Evelien loopt in stilte met hem mee richting de uitgang. Het voorlees boek gaat onder de snelbinder en Henk zet zijn fietshelm op. Dan zwaait hij nog even naar ‘gastvrouw’ Evelien en zegt ‘Tot volgende week’.
Henk bewijst dat je na je pensioen nog zoveel kunt doen. Hij staat nog vol in het leven. Vorige week bezocht hij zijn jongvolwassen kleinzoon die woont en studeert in Montpellier, Frankrijk. Zijn ogen glimmen als hij vertelt over de bijzondere gesprekken die ze samen hadden.
Vandaag genoot hij van het samenzijn met een aantal jongvolwassenen met ernstig meervoudige beperkingen. Aan het leven van deze jonge mensen, die in alles afhankelijk zijn, biedt Henk als vrijwilliger een grote toegevoegde waarde.
- Geschreven door Yolanda van Boven, moeder van Floortje