HomeDankbare Oekraïense vluchtelingen bij Reinaerde gaan verhuizen
thumb

Oekraïense vluchtelingen bij Reinaerde gaan verhuizen

Veel dankbaarheid

Alweer drie maanden geleden begon de noodopvang voor een groep Oekraïense vluchtelingen – deels met een beperking – bij Reinaerde. De vluchtelingen zijn Reinaerde zeer dankbaar. Ze hebben net te horen gekregen dat er een nieuwe woning voor ze is gevonden waar zij een jaar kunnen blijven. De komende twee weken kunnen ze gaan inrichten en verhuizen.

We spreken met moeder Bohdana en vader Igor. Zij vluchtten 20 maart naar Nederland samen met hun dochter Uliana en gehandicapte dochter Daryna en met Bohdana’s zus Maria. Dat gebeurde met hulp van Soft Tulip for Ukraine. Bij het gesprek vertaalt de vrijwillige tolk Julia. En we spraken met Leen Maris en Madeleine Kardolus van Reinaerde die de hulp coördineren.

Dankbaarheid voor Reinaerde

Moeder Bohdana heeft heerlijke Oekraïense appeltaart gebakken. Ze kan niet vaak genoeg herhalen hoe dankbaar ze is voor de opvang die Reinaerde haar gezin heeft geboden. “We kwamen vol stress met de bus uit Oekraïne en hadden een moeilijke reis. Het raakte ons dat we bij aankomst in Nederland een versierde taart kregen voor onze jarige dochter. Ik krijg er nog tranen van in mijn ogen.

“De koelkast bleek vol eten te zitten voor de eerste dagen en alles was heel goed geregeld. Daarna zorgden we voor onszelf met koken en schoonmaak. Na een paar dagen kwamen de zorgen voor onze gehandicapte dochter. We kregen een BSN-nummer en gingen met vrijwillige hulp naar de huisarts, die ons verwees naar de neuroloog in het ziekenhuis. Die gaf weer een verwijzing voor fysiotherapie. Twee keer per week komt de fysiotherapeut nu langs. Voor onze andere dochters is school geregeld. Uliana gaat nu al naar de Taalschool en Maria binnenkort naar Itthaka; nu volgt ze nog online les.Voor Daryna komt er in september plek bij de Kleine Prins, voor kinderen met een beperking. We gaan ook zelf met haar naar het zwembadje, bij Reinaerde Oikos; de oefeningen die we geven helpen haar heel erg.”

“In Oekraïne kreeg Daryna ook nog andere gespecialiseerde zorg. Dat moesten we deels zelf betalen. Zo gingen ze vier keer per jaar naar een revalidatiecentrum. We willen vooral onze dankbaarheid voor wat er nu allemaal in Nederland georganiseerd is benadrukken.”

Bohdana is ook enorm dankbaar voor alle vrijwilligers. Elke dag zijn ze er. Ze geven dagelijkse hulp en passen soms ook op de kinderen. De vaste tolken zijn er heel vaak en gaan telkens mee naar huisartsen, artsen en instanties. Ze dankt ook Leen die zoveel doet. Igor voegt daaraan toe: “We zijn hen dankbaar en iedereen in Nederland en heel Europa voor de steun aan Oekraïne.”

Luchtalarm

Igor is via vrijwilliger Vlad aan werk geholpen. Hij werkt bij een logistiek bedrijf dat pakketten voor Post NL en DHL verzorgt. Hij en zijn gezin onderhouden nog regelmatig contact met bekenden in Oekraïne, ook al is het gratis Lebara-abonnement van de eerste tijd inmiddels verlopen en is contact met Oekraïne duur. Ze schrijven nu in plaats van dan dat ze beeldbellen. En hoewel ze uit Loetsk in het noordwesten van Oekraïne komen, horen ze dat de situatie er nog erg stressvol is. Eerder werd de stad twee keer gebombardeerd en werd er geschoten. Nu gaat het luchtalarm nog dagelijks af en moeten bewoners er soms midden in de nacht de schuilkelders in. Al is de situatie voor de familie van de andere vluchtelingen, die onder meer uit het oostelijke Charkov komen, nog veel zwaarder.

Songfestival

“Met dochter Uliana gaat het ook vrij goed”, zegt Bohdana. Ze heeft weliswaar nu alleen online contacten met haar Oekraïense leeftijdgenoten, als ze straks in Nederland naar school gaat leert ze misschien ook anderen kennen. Omdat er via Reinaerde een tafel, stoel en WiFi is geregeld, kan ze nu in elk geval online les volgen en hoeft ze zich niet te vervelen. Ze keek natuurlijk ook naar het songfestival. Oekraïne en the Dutch waren het best, zegt ze in het Engels. Igor: “Wist je dat er ook bandleden uit Loetsk komen?”

De oorlog moet stoppen

Over hun toekomst zijn ze verdrietig. Of ze teruggaan? “Jazeker,” zegt Igor. “We hopen van wel,” vult Bohdana aan. “We kijken het nieuws. Het zal nog lang duren is de verwachting. Na de zomer zegt de een, het kan nog jaren duren zegt de ander. Dat laatste is wat militairen op het Oekraïense nieuws zeggen.” Igor: “De Russen willen alles vernietigen. Bedrijven in Oekraïne willen van het oosten naar het westen om te overleven. Omdat er niet genoeg brandstof is, kan er niet geoogst worden en liggen bedrijven stil. De prijzen zullen verder omhoog gaan en er komt een crisis waarbij mensen het levensonderhoud niet meer kunnen betalen.Onze mensen kunnen alles overleven, ook dit. Maar de oorlog moet stoppen. Dat is het belangrijkst.”

Voel me belangrijk

Vertaler Julia heeft inmiddels zó vaak vertaald dat ze sommige vragen zelf kan beantwoorden. Zelf komt ze uit Oekraïne en woont in Amersfoort. Ze komt heel vaak langs bij Reinaerde, onder schooltijd. Julia: “Ik voelde me machteloos na de inval van Rusland. Dit kunnen doen voelt belangrijk.”


Nieuwe woningen geregeld

Het gezin geeft aan dat de huidige opvang perfect georganiseerd is. Ze zien er tegenop weer te moeten verhuizen, net nu school, zorg en werk geregeld zijn. En hoewel ze weten dat ze mogelijk moeten verhuizen, is tijdens het interview nog niet duidelijk waarheen.

Vlak na het interview heeft coördinator Leen Maris van Reinaerde nieuws voor de gezinnen: voor alle mensen is langdurige huisvesting georganiseerd. Negentien van hen gaan wonen in twee voormalige woningen van Reinaerdeen moeder met haar dochter verhuizen naar een woning in de buurt van Rotterdam. En één echtpaar met kind uit een rustiger deel van Oekraïne, is in mei terug gegaan omdat zij anders hun baan in Oekraïne kwijt zouden raken.

Plek voor cliënten en organisatie

Leen: “We wisten natuurlijk vanaf het begin dat enkele maanden noodopvang niet betekende dat de vluchtelingen daarna als vanzelf ergens anders terecht konden. Laat staan dat we dachten dat ze konden terugreizen. We zijn blij dat we nu een nieuwe plek voor ze hebben. Voor Reinaerde is het ook goed, omdat we het gebouw nu kunnen gebruiken voor de cliënten die zich er zouden gaan huisvesten. Bovendien is de noodopvang een grote extra inspanning voor ons als zorgorganisatie.”

Snelle leerschool

Daarmee komt er komende weken een einde aan de noodopvang bij Reinaerde. Madeleine kijkt er met trots op terug: “We waren snel. In gemeente Utrecht waren we zo’n beetje de eersten die in maart vluchtelingen uit Oekraïne opvingen, vertelde de gemeente ons. Samenwerken met de gemeente was daarbij cruciaal. We moesten ook snel van elkaar leren. Zo kondigde de gemeente een korting aan op het geld voor boodschappen van de vluchtelingen. Ze dachten: Reinaerde, dat is een zorgorganisatie, dan krijg je wel boodschappen. Maar zo werkt dat niet bij ons. Wat je zelf kunt doen, wordt niet overgenomen. Eigen regie vinden we belangrijk voor ieder mens. Binnen een dag had de gemeente dat misverstand weer rechtgezet. De gemeente vergoedde ook voor twee medewerkers het salaris en de kosten voor bijvoorbeeld servies. We hadden nog niets in het gebouw.

De Oekraïners zorgden al snel grotendeels voor zichzelf. “Dat past ook wel bij de cultuur in Oekraïne waarbij je niet makkelijk hulp aanvaardt”, vertelde een collega met een Oekraïense vader in het begin van de opvang. Zelf koken betekent dat in de woning de hele dag door wel iets van soep of ander warm eten op het fornuis staat te pruttelen.”

Meegaan en vertalen

Leen: “Er blijft desondanks veel over waar de vluchtelingen hulp bij nodig hebben. Wat veel tijd kost is het meegaan met vluchtelingen. Zoals die keer dat de huisarts het recept per ongeluk niet naar de apotheek doorstuurde. Als je alleen Oekraïens spreekt, kun je zo’n situatie niet oplossen. Of als er opeens iemand met trombose koorts krijgt met spoed naar het ziekenhuis moet. Dan moet er iemand mee. De vrijwilligers die daarbij ook hielpen kwamen er niet altijd uit. Uiteindelijk lukt het wel, maar een combinatie van vrijwilligers en betaalde krachten is voor deze noodopvang wel noodzakelijk.”

Madeleine: “De mix van mensen die zich inzet, zorgt dat het lukt. Tolken zijn belangrijk. En een aantal zeer betrokken vrijwilligers. Daarbij moet ik niet vergeten om de buren te noemen. Eén buurvrouw in het bijzonder: Lena. Zij was in afwachting van haar nieuwe baan en heeft ontzettend veel gedaan om de vluchtelingen te helpen; al was het maar regelmatig de deur open doen. Heel lief was dat ze twee HEMA-cadeaubonnen gaf voor de kinderen met een beperking, zodat die nieuwe kleren konden kopen.”