Maar soms is het ook helemaal niet leuk. Bijvoorbeeld wanneer bepaalde keuzes worden gemaakt waar je weinig tot geen invloed op hebt. Zo gaan er natuurlijk weleens cliënten weg van Fort WKU, om wat voor reden dan ook. De één vertrekt vanwege het vinden van een betaalde werkplek, de ander door verhuisplannen van ouders en de wens om dichter bij hen te wonen. Ook kan iemand uitgeleerd zijn en zich verder willen oriënteren.
Ondanks de logische redenen, is afscheid nemen van deelnemers soms best lastig. Sommige mensen brengen een specifieke sfeer met zich mee, en als zij vertrekken, voelt het anders dan daarvoor. Hoewel het de laatste jaren regelmatig gebeurde dat deelnemers kiezen voor een andere weg, blijft het toch wennen. Gelukkig maar, dat betekent tenslotte dat er een band is opgebouwd.”
“Het zijn vaak kleine, maar toch opvallende dingen die veranderen na iemands vertrek. Een van de deelnemers die niet meer bij ons werkt is Davy. Hij werkte vijf dagen op Fort WKU, maar was er het liefst zes. Hard werken leerde hij van zijn vader, die een eigen bedrijf runde. Davy wilde net zo worden als zijn grote voorbeeld.
Hij groeide uit tot een geweldige gastheer. Je zou gerust kunnen zeggen dat veel mensen bij het fort meteen aan hem dachten, omdat hij altijd vooraan stond en alles wilde regelen—en dan ook echt álles! Sinds zijn vertrek lopen sommige dingen net even anders.”
Lees ook: Bijkletsen met Michiel: “De toekomstige bruid vroeg of ik wilde speechen”
“Zo vergeten we nu weleens te drinken; Davy maakte namelijk zeker drie keer per dag een rondje voor de hele horecazaal. Ook het printen schiet er vaak bij in; aan het einde van de dag wist hij altijd zeker dat er geen printjes meer waren blijven liggen, omdat hij minstens twee keer per dag aan alle begeleiders vroeg of er nog iets moest worden geprint.
De roosters voor de deelnemers hangen er nu af en toe te laat; Davy zorgde er elke ochtend voor dat alles up-to-date was door het rooster nauwkeurig te controleren. En dat is extra bijzonder, want hij kon niet lezen, maar wist toch altijd precies hoe alles moest.”
“Sinds zijn vertrek dansen we ook niet meer op André Hazes. Davy gaf minstens twee keer per week een "optreden", terwijl hij de vaat deed—uit volle borst meezingend met Hazes. Wat een kerel was en is het! Hij was zo trots als een pauw dat hij bijna tien jaar bij ons werkte. Het gaf hem het gevoel dat hij zijn vader had geëvenaard.
Bij zijn afscheid waren er zo’n 45 mensen aanwezig, ondanks dat het toevallig samenviel met een wedstrijd van het Nederlands elftal. Voor hem kon dat niet mooier uitkomen: voetbal én een afscheid. Sterker nog, hij was zelf degene die (bijna) de hele avond had georganiseerd. Het idee om samen voetbal te kijken kwam van hem, nog voordat hij wist dat hij afscheid zou nemen. Overal op het fort hingen briefjes met de tijd en datum van de wedstrijd—je kon er niet omheen.”
Bekijk de video waarin de burgemeester van gemeente Houten, Gilbert Isabella, als vaste bezoeker van Fort WKU een filmpje maakte voor het afscheid van Davy:
"Het is mooi om te bedenken dat dit soort situaties zich altijd kunnen voordoen, zowel met de mensen die hier nu werken als met toekomstige deelnemers die op het fort aan de slag gaan. Hoe lastig afscheid nemen soms ook is, kan ik er stiekem toch van genieten. Het brengt namelijk ook mooie herinneringen met zich mee die we altijd kunnen koesteren."
“Met de collega’s van het fort werken we soms ook bij andere woningen van Reinaerde, zoals Het Spoor, Ringfazant, Korianderstraat, IJsselveld Oost, De Zwaluw en nog veel meer plekken. Dit is nodig omdat niet al onze uren op het fort kunnen worden ingezet.
Het leuke hieraan is dat je deelnemers, die normaal op het fort werken, soms ook tegenkomt in hun thuissituatie. Dat geeft een heel nieuw perspectief: je begrijpt beter waarom ze bepaald gedrag vertonen, waarom ze regelmatig over bepaalde dingen of personen praten, of waarom ze soms in een lastige situatie verkeren.”
“Daarnaast wordt het door deze ontmoetingen makkelijker om verbinding te leggen met hun woning, omdat je ook hun collega’s daar spreekt. Soms kom je cliënten tegen die je slechts één of twee keer eerder hebt gezien op een andere werkplek, zoals bij Natuurkwartier Reinaerde – Kinderboerderij IJsselstee in Nieuwegein.
Het is bijzonder om te merken dat je door die ene keer samenwerken eigenlijk al een band opbouwde, ook al verwacht je dat misschien niet. Wanneer je die persoon later op een woning tegenkomt, voelt het meteen veel makkelijker om contact te leggen.
Zo bestond mijn werkdag laatst uit een paar potjes FIFA met een jongen bij de woning Reinaerde Ringfazant, die ik eerder ontmoette op de kinderboerderij. Hij genoot er echt intens van, en mijn werkdag was super —ook al won hij beide potjes FIFA!"
Raakte jij geïnspireerd door het verhaal van Michiel? Houd onze website en socialmediakanalen dan goed in de gaten en klets maandelijks bij met onze collega’s! Of neem alvast een kijkje op onze werkenbij-website. Wie weet speel jij binnenkort ook een potje FIFA!