“Ik kijk nog eens goed en dan zie ik het: deze man speelt de sterren van de hemel op zijn luchtgitaar. Volledig in zijn element, en na wat vette akkoorden is het tijd voor een intense solo. Zijn luchtgitaar buigt gewillig mee met de ietwat ongecontroleerde bewegingen van zijn grote handen.
Licht gebogen over het onzichtbare instrument, tokkelen zijn vingers over de snaren alsof hij het publiek in de Ziggo Dome wil imponeren. Zijn haren wapperen in de lucht en ik hoor in mijn hoofd de jankend lang aangehouden tonen uit de speakers brullen. Ik waan me op de eerste rij tussen de fans en in gedachten pak ik er een lekker biertje bij.”
Lees ook: Bijkletsen met Koko: “In De Maneschijn”
“Als een echte prof slingert de man zijn luchtgitaar nonchalant achter op zijn rug. Hij houdt zijn hand voor zijn mond. Aha, zijn talent is niet alleen gitaarspelen; hij kan ook zingen. Dan zet hij een hand aan zijn oor en wijst dramatisch naar het publiek. Alsof hij duizenden uitzinnige fans aanspoort om mee te zingen. In werkelijkheid staan er slechts een paar grassprieten voor hem, maar hij ziet het volle festivalterrein voor zich. Lowlands-achtige taferelen dus eigenlijk.
Hij neemt nog een aanloop, rent over zijn ‘podium’ en met een sierlijke sprong leidt hij de band naar het einde van de song. Om vervolgens uitgebreid het applaus van de grassprieten in ontvangst te nemen. Links een buiging, rechts een knik.
En dan loopt hij weer doodnormaal verder. Alsof dit alles niet net gebeurd is. Ik besluit hem een handtekening te vragen, want eerlijk? Dit was een van de beste concerten uit mijn carrière als festivalganger.”
“Later op de dag kom ik een collega tegen en vertel haar enthousiast wat ik zojuist heb meegemaakt. Met een grote grijns zegt ze dat ze deze cliënt kent en altijd geniet van hoe hij zichzelf in een andere wereld waant. En eigenlijk is dat precies wat mij ook overkomt als ik aan het werk ben: soms waan ik mij even in een andere wereld.
Natuurlijk, de wereld van de gehandicaptenzorg is niet altijd zo zonnig als dit moment. We staan voor uitdagingen, als begeleider, als collega, als mens. Maar zulke momenten? Die geven me een enorme energieboost. En laten me zien waarom ik dit werk zo mooi vind.”
Raakte jij geïnspireerd door het verhaal van Koko? Houd onze website en socialmediakanalen dan goed in de gaten en klets maandelijks bij met onze collega’s! Of neem alvast een kijkje op onze werkenbij-website. Wie weet geniet jij binnenkort ook van een exclusief rockconcert!