“Dit jaar maakten we behoorlijk wat warme en vooral benauwde dagen mee, wat natuurlijk ook effect had op cliënten. Als team wijzen we hen regelmatig op de hitte en geven we adviezen, zoals het drinken van extra water en het dragen van luchtige kleding.
De meeste cliënten nemen ons advies ter harte. Soms direct uit zichzelf, soms met de nodige overtuiging. Toch zijn er twee cliënten die ik in de afgelopen 3,5 jaar nog nóóit in een korte broek of T-shirt zag, zelfs niet bij 35 graden. Uit nieuwsgierigheid vroeg ik hen hoe dat zat, want opvallend gedrag komt vrijwel altijd ergens vandaan.”
Lees ook: Bijkletsen met Jorick: “Ze hebben je toch wel door”
“Ik vroeg beide cliënten op verschillende momenten of zij mij hun kledingkeuze konden uitleggen. Als eerste ging ik naar Hans, een wat oudere client op een van de woningen in Den Dolder, Reinaerde Dennendal. Hans vertelde vol enthousiasme dat hij vroeger veel voetbalde en vaak te zien was op de sportvelden in zijn buurt.
Maar op een dag ging het mis, toen hij op een gravelveld speelde en hard op zijn knieën viel. "Ouch," reageerde ik. Hij vertelde dat hij naar de huisarts moest om alle steentjes uit zijn knieën te laten halen. "Dat heb ik ook eens meegemaakt!" riep ik tussendoor. Toen ik jong was, viel ik ook en dat deed behoorlijk pijn. Gelukkig ging het na een paar dagen weer over.
Omdat Hans niet meer de jongste is, vroeg ik hem hoelang dat geleden was. Hij werd even stil en dacht diep na, terwijl hij met zijn handen een soort berekening in de lucht maakte. Toen riep hij: "Dat is wel veertig jaar geleden!"
Met wat verbazing vroeg ik aan hem “Dus je hebt al veertig jaar geen korte broek aan gehad?” Hans glimlachte “Ja, dat klopt”. “En waarom draag je dan geen korte broek meer?” vroeg ik aan hem. Hans antwoordde “Het kan maar zo nog een keer gebeuren en dan moet ik weer naar de huisarts, nee dankjewel.”
“In dezelfde week vroeg ik Henk waarom hij altijd lange mouwen en een lange broek draagt, zelfs als het 35 graden is. Henk keek me even aan, zijn ogen een beetje vragend, alsof hij nadacht over hoe hij mijn vraag moest interpreteren. Snel voegde ik er lachend aan toe: "Gewoon uit nieuwsgierigheid, hoor!"
Henk grijnsde licht en knikte, alsof hij besloot dat zijn verhaal wel gedeeld kon worden. "Weet je," begon hij. "Vroeger, toen ik jong was, zat ik weleens achterop de scooter van mijn broer. We maakten dan kleine rondjes door de buurt, gewoon voor de lol. Maar dat ging een keer goed mis."
Hij stopte even, alsof hij het moment opnieuw beleefde. "We reden door een bocht en daar lag een hoop zand... We gleden uit en boem, pats, daar lagen we op de grond. Mijn broer en ik rolden van de scooter af. Mijn ellebogen en knieën waren vuurrood en ik had overal schaafwonden.”
Ook bij dit verhaal liet ik merken dat het zeer gedaan moest hebben. “Ouch!” riep ik hard. Mijn nieuwsgierigheid was nog niet volledig bevredigd, dus vroeg ik hem: "Hoelang is dat geleden, denk je?" Samen begonnen we te rekenen. Het bleek dertig jaar geleden te zijn. Dertig jaar zonder een korte broek of een T-shirt, enkel vanwege die ene valpartij.
“Ik vind het bijzonder dat sommige cliënten dit soort gebeurtenissen lang of altijd meenemen. Iets dat voor collega’s en mij slechts een onderdeel van het leven is, gewoon iets dat er nou eenmaal bij hoort, maakt op hen zó’n impact. Cliënten zoals Henk en Hans zijn door één val zo geschrokken, dat ze iets niet meer durven en hierop hun hele leven aanpassen.
Dus terwijl ik daar op mijn werk zat, op een bankje in de felle zon, begreep ik plotseling iets over de cliënten waarmee ik werk. Soms dragen mensen niet alleen kleding; ze dragen ook hun herinneringen. Daarom ben ik mij heel bewust van hoe ik met ieder individu omga. Eén kleine ‘misstap’, kan al het contact met iemand (tijdelijk) verbreken.
Dan hoor je bijvoorbeeld ineens dat je een week lang werd ontweken, omdat je een keer je loopneus ophaalde. Of omdat je net even de verkeerde vraag stelde of opmerking maakte. Werken in de zorg betekent nou eenmaal werken met mensen. En dat is precies wat het zo interessant en afwisselend maakt!”
Raakte jij geïnspireerd door het verhaal van Jorick? Houd onze website en socialmediakanalen dan goed in de gaten en klets maandelijks bij met onze collega’s. Of neem alvast een kijkje op onze werkenbij-website. Wie weet maak jij binnenkort ook kennis met cliënten die allemaal hun eigen eigenaardigheden en levensverhalen meedragen!