Het gevoel dat je iets kunt betekenen voor anderen en hen kunt ondersteunen, blijft hij bijzonder vinden. Jorick heeft geen moment spijt gehad van zijn beslissing om de horeca achter zich te laten en zich volledig te wijden aan de zorg. Elke dag brengt hem nieuwe uitdagingen. Het is volgens hem een reis vol groei, verbinding en waardevolle momenten die zijn leven verrijkt op manieren die hij zich voorheen niet kon voorstellen. Het is tijd voor ‘Bijkletsen met Jorick’!
“In de drie jaar dat ik voor Reinaerde werk, heb ik een bak met ervaring opgedaan. Het klinkt misschien cliché, maar ik kan oprecht zeggen dat ik enorm veel leerde. Een van de meest waardevolle lessen die ik opdeed, is dat het geen zin heeft om een pokerface op te zetten en je anders voor te doen. Hoe hard je het ook probeert, de cliënten prikken er meestal doorheen.
Verschijn ik bijvoorbeeld vermoeid of grieperig op het werk? Dan merken mijn collega's dit niet altijd op. Maar zodra ik in gesprek ga met een cliënt, krijg ik al snel de opmerking "Je lijkt moe vandaag, is alles wel oké?" of "Heb je een dipje?".
Ik vind dit toch wel heel bijzonder, want het klopt bijna altijd. Als ik dit bespreek met mijn collega's, delen zij vergelijkbare ervaringen waarbij cliënten ook bij hen subtiele signalen oppikten. Het lijkt erop dat cliënten een bijzonder goed ontwikkelde intuïtie hebben, waardoor ze zelfs de kleinste veranderingen in onze gemoedstoestand waarnemen.
Dit benadrukt voor mij de waarde van oprechtheid en authenticiteit in ons werk. Het herinnert me eraan dat het, ondanks onze professionele rol, belangrijk is om menselijk en echt te blijven in onze interactie met de cliënten. Wees gewoon jezelf!”
“Op een dag werd ik gevraagd om mee te gaan naar een cliënt, die ik vanaf nu Sjors* noem. Sjors woont niet op de woning, maar vlakbij. Toen ik vroeg waarom dit zo was, kreeg ik met een glimlach te horen dat Sjors nogal "levendig" kan zijn. Zijn huis ligt op nog geen 200 meter afstand, een wat verouderd gebouw uit de jaren '70.
Sjors woont op de begane grond vanwege zijn verminderde mobiliteit, zo werd me verteld. Toen ik dichterbij kwam, leek het alsof ik een reis om de wereld maakte. Vlaggen van verschillende landen wapperden vrolijk in de wind en overal om me heen waren tekenen van leven. Hangend, geplakt of neergezet.”
“Toen we bij Sjors zijn huis aankwamen, werd ik gewaarschuwd om voorzichtig te zijn waar ik liep. Sjors zorgt goed voor zijn kat en koopt regelmatig dode eendagskuikentjes voor het beestje. Deze hebben geen vaste plek zeg maar... Eenmaal binnen werd ik begroet door een muur van rook en het geluid van harde Hollandse muziek. In de woonkamer waren Sjors en zijn vriend Sjakie* diep in gesprek over wat er die avond op tv kwam.
Ik stelde mezelf voor aan Sjors, maar werd al snel door Sjakie geholpen: "Je moet wat harder praten, Sjors is een beetje doof." Na flink mijn stem te verheffen en mijn naam wel vijf keer te herhalen, ging ik naast Sjakie zitten. Van beide kanten kwam er een vragenvuur over waar ik bijvoorbeeld vandaan kwam en hoe ik van dit “bestaan” afwist. Ik wees naar de grote Domtoren die prominent aan de muur hing: “Ik woon in Utrecht”. Toen ik vroeg hoe lang ze elkaar al kennen, antwoordde Sjakie: “Veertien jaar”. Ze waren overigens niet altijd al maatjes, dit werden ze pas na een flinke ruzie. Terwijl Sjakie daarover vertelde, moest hij smakelijk lachen. Hierna volgde er liefkozend geplaag over en weer.
Al met al leek het erop dat ik de goedkeuring kreeg van beide heren. Na nog een soort quiz van straatnamen en een kop Senseo-koffie die ik vriendelijk afsloeg, vertrok ik met een grote glimlach op mijn gezicht en keek ik uit naar de volgende bijzondere ontmoetingen!”
Raakte jij geïnspireerd door het verhaal van Jorick? Houd onze website en socialmediakanalen dan goed in de gaten en klets maandelijks bij met onze collega’s. Of neem alvast een kijkje op onze werkenbij-website. Wie weet drink jij binnenkort een kop Senseo-koffie met Sjors en Sjakie!
*Dit is een fictieve naam