Ondertussen zit Gerhard in zijn rolstoel naast ons, met één hand over de helft van zijn gezicht. Met de andere kant houdt hij alles in de gaten. Eén pretoog volgt onze bewegingen. Lachend laat hij zijn hand zakken. ‘Daar is ie!’ klinkt mijn collega opgewekt. ‘Gelukkig, ik dacht dat we je kwijt waren, Gerhard.’
Het was een alledaagse donderdagochtend op de werkvloer. Ik was erbij, omdat alle collega’s zich konden opgeven voor Helpende Handen: een intern initiatief voor onderlinge samenwerking. Voor mij is dit een van de vele redenen waarom werken in de zorg – óók met een kantoorfunctie – zo bijzonder is.”
“Ik was die ochtend op de Grift: een van de drie afdelingen van Reinaerde Dagcentrum De Heygraeff in Woudenberg. De weg kende ik hier al aardig. Niet alleen vanwege de uitgebreide rondleiding tijdens mijn inwerkperiode, maar ook door de jaarlijkse vrijwilligersactie NLdoet.
Op die dag bakte mijn communicatieteam namelijk pannenkoeken voor cliënten, begeleiders en vrijwilligers. Toevallig werd ik voor de Helpende Handen op dezelfde plek ingedeeld.”
“De afdeling van de Grift bestaat uit vier groepen van maximaal zes personen, waarbij nabijheid en ervaringsbewustzijn centraal staan. Begeleiders maken zoveel mogelijk gebruik van zintuiglijke prikkels zoals muziek, koken, voorlezen, snoezelen en voelen. Dit kan heel eenvoudig zijn; een emmer water en voldoende zeep op het raam, handen erdoorheen en cliënten kijken hun ogen uit.
De kleinste dingen zorgen al voor genot. Maar regelmatig pakken de begeleiders bij Reinaerde uit, zoals met de Wellnessdag waar we die ochtend naartoe gingen. Midden op het groene terrein, onder een grote tent, kon iedereen zich laten verwennen met onder andere een voetenbadje, mooie nagels en een fris kapsel.”
Lees ook: Bijkletsen met Celine: “Vrouwtje Theelepel en slappe tosti’s”
“Wat me vooral is bijgebleven van die dag, was de warmte. En die kwam niet door de felle zon in de knalblauwe lucht, maar door de kleine momenten. Bijvoorbeeld toen ik Gerhard’s rolstoel naar de grote tent duwde en we een begeleider passeerden die hem al van afstand luidkeels begroette: ‘Heyyyy, knapperd! Wat ben ik blij om jou weer te zien!’
Vanwege zijn ernstige meervoudige beperking kan Gerhard zich niet altijd goed uiten, maar het is genoeg om te merken dat hij opbloeide. En zo kan ik nog talloze voorbeelden noemen. Het is die oprechte betrokkenheid die zorgmedewerkers zo bijzonder maakt. Die persoonlijke aandacht waarmee ze écht contact maken. Het is schitterend om dat te aanschouwen, en mijn waardering voor hen groeit met de dag.”
“Talent voor werken in de zorg; je hebt het, of je hebt het niet. Maar weet je wat nou zo opvallend is? De collega’s die ik tref, zijn zo verschillend. Soms ontmoet ik ook mensen die dachten totaal niet geschikt te zijn voor dit werk, totdat ze het probeerden.
Dan blijken ze een verborgen talent te hebben, waar ze ook nog eens zielsgelukkig van worden. Want hoe je het ook wendt of keert; werken in de zorg doet ertoe. Dan is je werk namelijk van levensbelang. En dat geeft echt een ander gevoel!"
Raakte jij geïnspireerd door het verhaal van Celine? Houd onze website en socialmediakanalen dan goed in de gaten en klets maandelijks bij met onze collega’s! Of neem alvast een kijkje op onze werkenbij-website. Wie weet speel jij binnenkort ook verstoppetje met Gerhard!