HomeBlog – Bijkletsen met Celine: “Een les in perspectief”
thumb

Blog – Bijkletsen met Celine: “Een les in perspectief”

Zodra ik binnenkwam, wees hij naar me en barstte in lachen uit. Hard lachen. Schateren, bijna. Mijn eerste gedachte? Oké, die gele nagellak kan hij dus niet waarderen. Ik wist niet zo goed wat ik ermee aan moest. Maar toen zei de begeleider: "Bert is juist gek op felle kleuren en mooie accessoires, dit is een compliment!”

Dat moment bleef me bij. Hoe ik dacht dat ik uitgelachen werd, terwijl het juist bewondering was. Hoe vaak gebeurt het dat we iets verkeerd interpreteren, simpelweg omdat we iemand nog niet goed genoeg kennen? In de gehandicaptenzorg – en eigenlijk overal – is het soms een kwestie van écht kijken, luisteren en openstaan voor een ander.

Reinaerde Arbeidscentrum De Koppel

Als onlinecontentspecialist in de gehandicaptenzorg breng ik het grootste deel van mijn tijd door achter een scherm. Werkend aan teksten, campagnes en andere online communicatie. Maar af en toe stap ik uit mijn kantooromgeving en nodig ik mezelf uit op de locaties waar de zorg écht gebeurt.

Een van die plekken is Reinaerde Arbeidscentrum De Koppel in Utrecht. Hier voeren cliënten met veel toewijding en plezier allerlei opdrachten uit voor verschillende bedrijven. Het bruist er van de activiteit – de energie, de onderlinge samenwerking en de trots op hun werk zijn goed voelbaar. Daarom werk ik er ook zo graag.

De koning van de begroeting

Als ik ’s ochtends kom aanfietsen, zie ik Richard al staan. Hij zwaait enthousiast naar me, zijn hand al omhoog voordat ik hem goed en wel heb gezien. Terwijl ik om het gebouw heen rijd om mijn fiets te stallen, loopt hij langs het raam mee, met een hele brede glimlach.

Bij de entree staat hij op me te wachten. “Hoi!” roept hij dan luid en duidelijk, zijn hand uitgestoken. “Ik ben Richard!” Hij herkent me niet meer van de laatste keer, maar toch voel ik me direct welkom, alsof mijn werkdag meteen goed begint. Want wie wil er nu niet starten met iemand die zo blij is om je te zien? Richard is de eerste die je begroet en dat maakt elke werkdag een stukje leuker.

Werken met plezier

“Kom je ook bij mij kijken?” klinkt het na een klop op mijn schouder. Als ik me tijdens mijn lunchpauze omdraai, zie ik opnieuw het vrolijke gezicht van Richard. Hij laat me graag zien aan welke opdracht hij die dag werkt. Vandaag sorteert hij medicijnpotjes voor Brocacef. “Mooi, hè?” zegt hij trots.

De ene dag is hij hier druk mee bezig, de andere dag verpakt hij lepels voor TommyTomato. Soms helpt hij weer met een heel andere klus. Wat de taak ook is, Richard stort zich er met volle overgave in. Net als alle andere cliënten. Dus zakelijk Nederland, kom maar op met al die opdrachten! Mijn collega Marjan van Lexmond spreekt je graag via 06 23769928 of mvlexmond@reinaerde.nl.

Aan de andere kant van de ruimte klinkt ineens een aanstekelijke lach. Stiena is in gesprek met haar begeleider en trekt zoals altijd mijn aandacht. Met haar vrolijke verschijning en bruisende energie weet ze iedereen in te pakken. Binnen vijf minuten heeft ze je om haar vinger gewonden, zonder dat je het doorhebt. Ze geniet van het gezelschap en het middelpunt van de belangstelling zijn gaat haar moeiteloos af.

Lees ook: Bijkletsen met Celine: “Je hebt het of je hebt het niet”

Een stukje

Bij het arbeidscentrum heeft iedereen zijn eigen manier om de dag in te vullen, maar één ding is zeker: samen zorgen ze voor een levendige sfeer. Toch weet ik ook dat mijn bezoek slechts een momentopname is. Voor de cliënten en begeleiders is dit geen dagje meekijken, maar dagelijkse realiteit. De zorg is prachtig en waardevol, maar ook intensief en uitdagend.

Wat me bijvoorbeeld aan het denken zette, was een cliënt die ik altijd als ongelooflijk attent en vriendelijk ervaarde. Diegene groette me steevast met een brede glimlach en vroeg belangstellend hoe het met me ging. Ik genoot van onze korte gesprekken en had het beeld van een sociaal, goedgehumeurd mens.

Maar later hoorde ik dat die cliënt op de woonlocatie een heel andere kant kon laten zien: opvliegend, soms moeilijk te benaderen. Dat verraste me. Het maakte me bewust van hoe beperkt mijn perspectief is. Wat ik zie, is maar een momentopname – een stukje van een veel groter verhaal.

Meer dan zorg

Voor de begeleiders bij Reinaerde is dat anders. Zij kennen niet alleen de mooie, lichte momenten, maar ook de moeilijke, ingewikkelde dagen. Zij weten hoe ze moeten omgaan met gedragsveranderingen, met emoties die alle kanten op kunnen gaan. Hun werk vraagt zoveel meer dan geduld en zorgzaamheid; het vraagt doorzettingsvermogen, flexibiliteit en een enorme betrokkenheid. Mijn respect voor hen groeit met elk locatiebezoek.

Werken in de zorg

Raakte jij geïnspireerd door het verhaal van Celine? Houd onze website en socialmediakanalen dan goed in de gaten en klets maandelijks bij met onze collega’s! Of neem alvast een kijkje op onze werkenbij-website. Wie weet werk jij binnenkort ook op een van onze inspirerende locaties!